ulan ben 12 yaşındayken beni kucağına alıp seven çok olurdu, kimse de kötü bir şey yapmadı, bende hiç kötü düşünmedim. hatta ortaokulda bir öğretmenim vardı, tamam kucağına alıp sevmezdi (eşi gerçekten kucağına oturtup severdi) ama gelir derste bile öperdi yanağımdan "senin gibi sevimli bir kızım olur inşallah" derdi. ne sınıftaki arkadaşlarım ne de ben bunu yanlış anlamazdık. Çünkü o zaman böyle şeyler yoktu bilmiyorduk. ne bileyim şimdi şu başlığı görünce midem bulandı doğrusu.
eskiden olsa sevilirdi belki ama şimdi sevilmez efendim, sevdirmez ki kimse öyle sevmeye de kalkmasın zaten.
