Canımın acıması ve depresyon halinde olmam sebebiyle defalarca "inşallah mutlu olamazsın benden başkasıyla!" diye dua ettiğim doğru.
Hayattaki en büyük pişmanlığım da o duayı etmem, böyle bir şeyi bir an bile olsa istemiş olmam. Umarım öyle bir şey olmaz. Bunun ağırlığını taşıyabileceğimi sanmıyorum.
Edit: asıl itiraf etmem gereken bu değildi. Asıl itiraf etmem gereken benden başkasıyla mutlu olamadığını açık bir şekilde görmeme rağmen "benim istediğim gibi değildir o yea" diyerek vicdanımı rahatlatmaya çalışmam. Buraya yazarken bile kendimden utanıp dürüst olamadım, hesabını nasıl vericem bilmiyorum.
