yaş ilerledikçe özlenen bir dönem , yaş. hep akıllarda kalan klasik hikayeler , olaylar ve heyecanlar...
bahar ve kış aylarını ayrı severdim çocuklukta, kar gibi bir afeti oyuncak zanneder, erik ağaçlarını hiç ederdik baharda, "dalmak" kelimesinin gerçek anlamını türk dil kurumuna kabul ettiren şeydir çocukluk, geceleri bekler sinsice girer karımız ağrıyana kadar yer erikleri ceplerimize doldurur, bitene kadar da eve gitmezdik.
bayramlarda "sen benim kim olduğumu biliyor musun ?" sorusunu sordurmamak için bütün kapıları tek tek gezer kendimizi tanıtır, şeker verenlere şekerim var deyip alenen para isterdik, şahsen ben bu yöntemi kullanırdım, uzaktan gelen akrabalara gece tarifesi uygular biraz fazla isterdik, bayramda kazandığımızı bayramda yerdik, ne kadar gereksiz şey varsa sırf yapmak istediğimiz için yapardık,sadece bayramda temiz kıyafet giyildiğini zannedip 362 gün hep toz ve çamur içinde gezerdik, bayramlıklarımızı aldığımızda evimizin en güzel yerine koyup en az 3 4 kere deneyip heyecandan uyuyamazdık.
aynı heyecanı okul açılmadan 1 hafta önce yaşardık, okul alış verişi diye bir konsept ile kilo ile defter almaya giderdik emin önüne, en büyük hayalimiz hesap makineli saat alınmasıydı ama çok geç gerçekleşen bir hayal olmuştur benim için. ve oyuncaklar, açık konuşayım pek sevmezdik genelde kırıp parçalardık, hatta bir keresinde annem ve babam bizden daha zeki olduklarını düşünüp bize tenekeden yapılmış otobüs almışlardı, "bunu kıramazlar" dediklerini duymuştuk sadece, ve işlem tamam yaklaşık 40 saniye içinde bir keser kullanarak otobüsleri ezmiştik,
sanırım büyüdükçe kayboluyor bazı şeyler. kaybolmasaydı iyiydi ama elden ne gelir ki.
