Gülmeyi dikimevinde,
Çoşkuyu bahçelide,
Aşkı ankaranın bütün semtlerinde bıraktım..
ulus kadar yorgun,
kayaş kadar yıkık,
çinçin kadar belalı,
yenimahalle kadar saf ve çocuksu,
aşti kadar vedalara alışık,
kızılay kadar kalabalık,
etlik kadar cefakar,
çayyolu kadar asilim.
ankara gibiyim yani uzaktan ışıl ışıl ama aslında yorgun ve her şeye rağmen anıtkabir gibi dimdik...
