meltem cumbul`un oynadığı karakter haricinde başarılı bir drama filmi. senaryo olarak günümüz insanın idealleri uğruna bazı değerlerini görmezden gelmesi, yaşayışında buna bağlı olarak geçirdiği travmatik olaylarının derinlemesine incelenmesi hususunda yavuz turgulun gözlemleri oldukça iyi. yalnız dünya karakteri olması gerektiğinden fazla karikatürize bir biçimde duruyor karşımızda. çocuk yaşta tecavüz ve dışlanma baskısından kayan bir hayatın karşısına gerçekte olamayacak bir biçimde çıkan halil karakterine olan tutumunu yadırgadım açıkçası. neticede bu adam, o kızı bar köşelerinden çekip almış evinin kadını yapıp, bir nevi paklamıştır bir güzel. meyvesini de çocuk olarak almış her ikisi de. ama burada yavuz turgulun filmi dramatize etmek için halili hafif psikopat vari bir çizgiye çekip, nazımla, dünya karakteri arasındaki duygu yoğunluğununu tavan yaptırmayı seçmiştir. halbuki nazım zaten idealleri doğrultusunda ailesini silip atmışken, dünyayla bu kadar içli dışlı olması platonik bir aşkın gözümüze, gözümüze sokulmasına neden oluyor. dediğim gibi dünyanın sivriltilmiş bir karakter olması, onun ekseninde ki erkekleri adeta çıldırtıyor, yapması gereken şeylerde saçmalamalarına neden oluyor. halilin manyaklığıda birazda bu yüzden.
