post-modern don kişotluğunun sınırlarını bil, sorgusuz sualsiz karar verme, her boka atlama, denge denge diyosan dengede dur, kimseyi aşağılama, iyiliğin hakkını ver, içten ol.
kolay gibi gözüküyo, böyle öğüt vermek filan ama pratikte o kadar sığ ve gereksizleşiyor ki -gereksiz değil, sadece duruma adapte olma açısından- insana yük gibi geliyo.
