akbil bitince, ayakkabı vurunca, mağazada indirime giren son ürünü yanındakiyle aynı anda fark edince
self servis mi yoksa bekleyeceğiz mi diye sormak için gözlerin birini ararken, yağmur bastırınca sığınacak kuru köşe ararken, para üstü olan beş kuruşu acaba alsam mi diye düşünürken
tek başına alışverişe çıktığında -ulan acaba alsam mı almasam mı... kararsızlığında çevreni karar vermek için süzerken, metroda bir durak için acaba boş yere otursam mı yoksa hemen oturup kalkmış gibi olur muyum diye düşünürken, gece yarısı aynı kaldırımda yürüdüğün kişi acaba takip ettiğimi düşünür mü diye tedirgin olurken
sabahtan beri beklediğin sıraya biri kaynak yapınca -oha noluyoruz tribine girince, pazarda karpuz seçerken, yaşlı teyzeler adres sorunca
ölüm haberi alınca, belediyeden anons yapılınca, anneler bayram temizliğine başlayınca
-şimdi sen bitirince nolcan? diye sorduklarında, çantadaki baharatlı yiyeceğin metroda koku yapınca, kulaklıkla dinlediğini sandığın müziğin hopörlerden verildiğini fark ettiğinde falan filan aynıyız genelde. çok kasmaya gerek yok.
tam uyuma rehaveti çöktüğünde açık olan ışık nasıl kapanacak problemi ile lütfen lütfen lütfen bu asla yorulmayan sivrisinek şeysini de ekleyebiliriz. hayat bazen çok zor.
