kişisel tarihim en absürt anını yaşatan konuşma:
bir nedenle yapmak zorunda olduğum konuşmanın metni, belediye başkanı "ben ne diyeceğim şimdi bana verin siz bi şeyler." dediğinde benim konuşmam haberim olmadan başkana verilmişti ve ben bunu sıramı beklerken benden iki dk önce kürsüye çıkan başkanın konuşması sırasında şaşkınlıkla ve dumurla fark etmiştim. doğaçlama yapmak zorunda kalmış klişe bölümle için "sayın başkanımızın da değindiği gibiiii..." demek zorunda kalmıştım, kendimi de aziz nesin öyküsü kahramanı gibi hissetmiştim.
