salona hapsettiğim sinek kapının altından geçip, yatak odama kadar gelebilir ve ben uyurken ağzıma girebilir mi acaba, diye düşünerek, uykuya daldığım bir gecede...
salıncakta sallanıyordu..kırmızı elbiseli bir kız, tanımıyordum onu. arkadaşım, o ve onun arkadaşı, rüzgarın olmadığı ama pekte güneşli olmayan bir günde.... en üstüne çıktık devasa parkın, koştuk. zıpladık. kaydık en tepesinden ve yeniden hatırlamış gibi tadını çıkarıyorken gülmenin hırslı ve daha neşeliydik..
çamura saplandığımda kahkaha attı, ancak bir bebeğin çırabileceği kadar içten ve doğal, sevimliydi, eğleniyordu, çok güzeldi, o da saplandı çamura hemen arkamdan , ama hala gülüyor, yüzünde açan güllere bir yenisi ekleniyordu her seferinde.
kırmızı elbisesi yakışmıştı ve gariptir ki; en tepeye kadar tekrar çıktığımızda bizi bekleyen karmaşaya, durup da şaşırmadık "ne oluyor" diye. rüya işte.
gitmesi gerektiğini söyledi ve bir odaya girdi.arkadaşım ve onun arkadaşı dağıldılar farklı yönlere, herkes kendi yoluna...tek başımaydım ve kendimi onu izlerken bulduğumda fark ettim: arkasından sanırım bir adam daha girmişti odaya ve ardından biri daha... toplum yadırgıyordu, pezevenki bağırıyordu ve insanlar üzerine geliyordu. çamur kokan o kırmızı elbisesi üzerindeyken hala, yanına gittiğimde arkama saklandı elleri omzuma değerken, çok tatlıydı. toplum tarafından idealize edilmiş kadın güzelliğine uzaktı belki; ama hala gülüyordu vr ben de o idealize edilmiş erkek -her ne haltsa işte- ona yakın sayılmazdım, fakat dönüp de göz göze geldiğimizde uyandım.
bana sinekleri unutturmuştu...
ve aksi, geçimsiz, asık suratlı olmaya dair ne varsa.
