Nerden başlıcam bilmiyorum, Her zamanki gibi. Diğer yazılarda hep içimden geçenlerle yazmaya başlardım, şuan içimde hiçbir şey geçmiyor. Aslında geçen bi şeyler var gibi, sevgilim var. Beni çok seven bi sevgilim. Yani ben öyle düşünüyorum. Ya cidden çok seviyor ya da harika bi şekilde seviyormuş gibi davranıyor. Hanfendi ben konuşmak istediğimde müsait olmuyor ama başka bi erkekle konuşuyor. E napmaliyim. Konuşmuyorum iki gündür, ne yaparsa yapsın, artık aşka da inancım kalmadı, sadece onun üzülmemesini istiyorum. Onu üzmemek içinde kendimi üzüyorum. Sanırım fazla sürmeyecek bu ilişki. Sevgili olmak o kadar da güzel değilmiş yani. Bazen hiç tanımasaydık diyorum, eğer beni cidden seviyor ise aşık olup üzülmezdi hem. Aslında güzel kız, bende ondan hoşlanıyor gibiyim bazen. Ama çok sıkıyor ve bazı şeylere sahip değil. Yani birinden hoşlanmam için onun benimle uğraması filan lazım. Yoksa hiçbir heyecanı kalmıyor ilişkinin.
Of ya eskiden güzel güzel yazardım, şimdi güzel yazmak yerine kafiyeli dizeler yazmak istiyorum. Yazdıklarımda güzel olmuyor, ne yapıcaz eskisi gibi mal mal yazmaya çalışıcam. Biliyorum eskisi gibi yazamıyorum, çünkü hiçbir şey hissetmiyorum. O yazıları yazarken göz yaşlarımla ıslanırdi defterim, şimdi ise karman çorman bi yazı kitlesi.
Eskiden ne yazdığımı da hatırlamıyorum, bi yazımda yaşadıklarımı yazmıştım, seven kişiler olmuştu. Başka birinde... Hatırlamıyorum. Ne zamandır ağlamıyorum galiba. Robot gibiyim. Donuk bakışlarım var... Öyle işte. Yazmaya çalıyorum ama olmuyor, azcık uğraşsam eskisi gibi yazarım ama istemiyorum eski zamanı.
Gene saçma sapan şeyler yazdığımı düşünüyorum, belki sözlüğe yazmak yerine silerim, belli olmaz.
