Kütüb-i sitte (Arapça: الكتب الستة, Farsça: صحاح سته), Altı kitap anlamına gelmektedir. Ehl-i Sünnet tarafından en sağlam hadis kaynakları olarak kabul edilmektedir.
Din bilgileri alanında Kurân-ı Kerim'den sonra en güvenilir kaynak bunlardır. Peygamberimize ait hadisleri en doğru olarak bunların derlediği kabul edilmektedir. Bu altı kitabın tam isimleri ve müellifleri şöyledir:
Sahih-i Buhari (صحيح البخاري), Muhammed b. ismail el-Buhârî (V. H. 256/870), el-Câmiu's-Sahih.
Sahih-i Müslim (صحيح مسلم), Müslim b. el-Haccâc el-Kuşeyrî en-Neysâbûri (V. H. 261/875), el-Câmiu's-Sahîh.
Sünen-i Nesai (النسائي سُنن), Ebû Abdurrahman Ahmed b. Şuayb en-Neseî (V. H. 303/915-916), es-Sünenu'l-Kübrâ.
Sünen-i Tirmizi (سُـنَن الترمذي), Ebû isa et-Tirmizî, Sünenû Tirmizî.
Sünen-i Ebu Davud (سُنن أبو داوود), Ebû Dâvud Süleyman b. el-Eş'as es-Sicistânî (V. H. 275/888), Sünenû Ebî Dâvud.
Sünen-i ibn Mace (سُنن ابن ماجة), Ebû Abdullah Muhammed b. el-Kazvinî (V. H. 275/888), ibn Mâce diye meşhur olmuştur. Eseri Sunenû ibn Mâce.
Bunlardan ilk ikisine, Buharî ve Müslim'in Sahih'lerine "Sahihân" adı verilir. Bu hadîs mecmualarının her biri değişik özellikleri ile meşhur olmuşlardır. Meselâ Kur'an'dan sonra islâm fıkıh, hukuk ve ahlâkının en sağlam dayanağı kabul edilen Buhârî'nin Sahîh'inde fıkhî malumat çoktur. Ebû Davud ise Sünen'inde özellikle ahkâm hadislerini toplamaya özen göstermiştir.
Şüphesiz ki bu muteber altı hadis kitabının dışında sahîh hadisleri toplayan başka eserler de mevcutur.
