az önce yaşadığım durumdur, resmen yerin dibine girdim olduğum yerde...
doğum günümü bir şekilde öğrenci bilgi sisteminden öğrenip de kutlayan ve bir gün sonrası için beraber vakit geçirdiğimiz yüksek lisans yaptığım yerdeki hocalarımdan birini en son o zaman gördüm, üzerinden neredeyse 7 ay geçti, 5 ay önce de öyle bir mesajlaşmıştık ve ben hocamla 5 aydır hiçbir şekilde irtibat kurmuyorum. zaten sosyal ortamları da kullanmayınca...herhangi bir iletişim durumumuz olmadı.
ve hocama; "tanıdığım ve asla hayatımdan çıkarmak istemediğim, kaybetmek istemeyeceğim birisiniz" demiş ve hiçbir şekilde irtibatımı koparmayacağıma dair söz vermiştim. ancak hiçbir şekilde 5 aydır arayıp sormuyorum. ders dönemi biteli bir yıl olmuş, yaz tatili, ramazan ayı, arada tam 450 km. mesafe var ve ben ondan 20 yaş küçük olduğum halde arayıp soran o oldu...ve ben utancımdan telefonu açamadım, hâlâ bir yanıt verip geri dönüş yapmadım. sanırım akşama doğru bir mail atıp özür dilerim. sonra da bayramda ararım artık...
tek yaşamayıp ailesiyle yaşayanlar var içimizde...anne-baba olur, kardeş olur, ya da evlenmiştir eşi, çocuğu olur. neticede bir aile...yakınlarımız var kısa mesafeler de oturan...bir şekilde irtibatımız olan hocalarımız, büyüklerimiz, bizi sevenler, değer verenler var. ama odamızda tek başımıza bilgisayar başında instagram larda, facebook lar da twitter larda daha adını bilmediğim bir sürü sosyal iletişim(!) kanallarında buna sözlükler de dahildir - bunlar içinden sadece uludağ sözlük kullansam da - geçirdiğimiz vakti en yakınımızdakilerle geçirmiyoruz, onların bir ihtiyacını gidermeye eriniyoruz ya da onlarla nitelikli zaman geçirmeye...
ya da ders çalışıyoruz, kitap okuyoruz, işten eve bir de iş getiriyoruz -kendi adıma böyle oluyor- tamam bunlar da yoruyor bizi...kabul...ama sevdiklerimize en yakınımızdakilere vakit ayırmamak bana hep saçma gelmiştir. gidip bebeğiyle vakit geçirmeye üşenen anne onun boy boy fotoğraflarını internetlerde servis ediyor, babası ya da annesi için çay bardağını kaldırmaya üşenen kız "canım ailem" fotoğrafları paylaşıyor -şükür bu saçmalıkları görmüyorum ama ne yazık ki biliyorum- . allah rızası için abdest almaya üşenen kişiler dinle ilgili "özlü" sözler paylaşıyor. gerek yok..
en yakınımızdakilere değer verelim. anne, baba, kardeş, dost, bir büyük ya da sevdiğin yârin...her kimse...
