185.
-
kaç gündür aklımdan çıkmayan çocukluğuma dair büyük bir paydayı oluşturan insan. çocukluk aşkım yahu hayalimdeki erkek
profiliydi bir zamanlar. bir kere görmek için neler feda etmezdim. keşke şuan istanbul'da yaşasam ve bir şekilde ona ulaşsam
yanında olabilsem. çok üzüldüm, evet ülkede milyonlarca aynı durumda insan var evet hepsine el uzatmak gerek biliyorum ama bu
adama daha çok üzüldüm , çocukluğumda olan ne varsa ölmesin,hastalanmasın,üzülmesin istiyorum belki bencilce bilmiyorum
bu arada allah'ın cezası gazetecilerin tutumu nedir öyle? sanki bir yaratığı çekiyorlar, gözlem yapıyorlar zoom yapıyorlar bilmem ne.
ne kadar adisiniz siz öyle,
buna rağmen hala düzgünce yanıt veriyor dik durmaya çalışıyor. maddi durum ile ilgili konuları geçiştiriyor. o her şeyi kafasında
normalleştirmiş, acınacak bir durumu yok. hastalığınında farkında. maddi yardım beklemiyor ,hırslarından kurtulmuş. gidip insan gibi
muhabbet edecekseniz, samimiyseniz yanında olun onun dışında üstünden prim yapmayın '' hızlı yaşayanın sonu'' gibi sosyal mesaj
taşıyan haberler yapmayın. tedavisi ile alakalı çözümler üretecek kimseler gitsin yanına. psikojik olarak destek olunmalı önce
kendisine. sonra ne iş yapmak istiyorsa onunla alakalı destek sağlanmalı. insallah iyileşir ve sağlıklı bir birey olur da tekrar şu adi pis
medyaya fırsat vermez. oyunculuk yapmazsa yapmasın sadece iyileşsin yeter. leş kargaları ya sinirlerim zıpladı iki gündür.
