Mutlu olabilmek neden bu kadar zor diyorum ben de bazen gündüzleri, sanki tüm kötülükleri yapan ben değilmişim gibi. Başkasını suçluyorum, bahaneler buluyorum, onlar da mutsuz ama ben daha mutsuzum diyorum. Sonra akşam oluyor baş başa kalıyoruz kendimle. Tekrar diyorum neden bu kadar zor, dıranas'ın da dediği gibi bir el çıkarmaya başlıyor bohçamdan lavanta çiçeği kokan kederlerimi. o an geliyor aklıma, fark ediyorum, benim yüzümden mutsuz olan insan varken ben nasıl mutlu olabilirdim ki.
