dolmabahçe'nin önünde trafiğe takıldım. arabada o zamanki kızarkadaşımla kavga ediyoruz ufak ufak. sabrım taşmak üzereyken yarım dünya bi çocuk geliyor.(camlar kapalı sunroof açık) abi çiçek al diye tutturuyor. yok canım devam et sen biz istemiyoruz dememe rağmen gitmiyor. arabanın üstünden içeri doğru uzatıyor abi lütfen al gibisinden. hafif trafik akıyor ve yavaşça ilerliyorum. yine geliyor ve içeriye atıyor çiçeği. depreşen sinirimle çiçeği fırlatıyorum. sonra abileri toplanıyor. sonra arkamdaki aracın içinden 4 tane genç iniyor. biz 5 kişi olunca o dilenci grubu dağılmak zorunda kalıyor. çocukların hepsine ellişer kağıdı patlatıyorum. hayat böyle, götü kimin kurtaracağı belli olmuyor bazen. öfke kontrolü şart.
