4 sene önce yine bu zamanlar. 3 aydır tokyo dayız. memleket hasreti dayanılmaz halde artık. bi akşam üzeri shinjuku dan çıktık arkadaşla (shinjuku tokyo nun en büyük metro istasyonu. ankara kadar kalabalıktır her zaman) tokya tower ı gibinden ufak ufk kayıyoruz caddeye. ulan burnuma döner kokusu geldi bi anda
- lan eren alıyo musun kokuyu?
+ ne kokusu lan?
- olum bildiğin döner kokusu bu.
+ oo özlem dayanılmaz hale gelmiş ananı mı özledin olum
- lan olum valla bak buram buram kokuyor lan..
bir süre daha diyologla yol alıyoruz Shinjuku - Sanchome bölgesininde köşe de bir de ne görelim turkişh kebap koskoca tabela da.
ulan bir insan bu kadar mı svinir. koşar adım daldık içeri. 3 aydır tokyo dayız nasıl olurda görülmez bilinmez burası. adana lı bir abimiz. selamun aleykümle girdik içeri herife sarılasım geldi o an. sağolsun güzel ağırladı. öküz gibi yedik tabi. öyle işte.
bu da böyle bir anımdı.
