en masumundan başlamak istiyorum. sofrayı toplarken ekmeği alıp buzdolabına, tabakları alıp çöpe atmışlığım var. iyi ki tersine yapmamışım, çarpılırdım kesin.
diğer dalgınlığımın bedelini ağır ödedim. eskiden satış elemanı iken, kasaya günlük tutardan 3 sıfır fazla basmıştım, üstelik patrona söylemeyi bile unutmuştum. günün sonunda çıktı alınca gördüğü manzara karşısında küçük dilini yutmuştu adam. çok basarsan çok vergi ödersin, 4 ay maaş almadan açığı kapattım. yemek yol parası derken, her bi bok ekstra bana girdi. o günden beri hata yapmamak için çok uğraşıyorum, bu yüzden hata yapınca kötü hisseder ve kendime ceza keserim. çünkü benim hata yapma lüksüm yok.
