modern zamanın hastalığı. insanlar artık torpil yapacak insan bulamıyor. akraba ziyaretleri de azaldı. gençlik zaten hiçbi' yakınını tanımıyor. siz biliyonuz mu o akraba ziyaretleriyle kaç insan iş buldu. ben söylim 1995-2002 yılları arası 1.962.895 kişi. o kadar zaman olmuş ki görüşmeyeli kimsenin artık yüzü yok başkasından bir şey istemeye. arkadaşlıklar desen karşılıklı çıkara dayalı. hacı not var mı, aga yerime imza atar mısın, kanka evi boşalt kız gelicek. kim arkadaşının abisinin tanıdığıyla iş bulmuş allah aşkına. mezun olunca ertesi gün millet birbirinin adını unutuyor.
bi de şu iş ilanı siteleri. internet yaygın. bilgisayar yoksa bile telefon var. o kadar insan o kadar ilana başvuruyor ki büyük bir çoğunluğu artık kara listeye giriyor firma filtrelenmeleri ile başvuruları gözükmüyor incelenmiyor iş verenler tarafından. iş bulamayan insan ümitsizliğe düşüyor, özgüven kaybediyor ve kimse benim yüzüme bakmıyor diye dışarda iş arayıp başvurmaya çekinir hale geliyor, yeni bir adım yeni bir başarısızlık diye düşünüyor.
işte bunlar hep küresel sermaye. iş bulamayan insanlar daha çok kendine internete veriyor. facebook, twitter, youtube, sözlük, iş ilanı siteleri ve bir sürü şey. boş zamanlarını bunlara harcıyorlar. peki bir günde bu ülkede bu kadar insan arasında ne kadar internet datasının tüketildiğinin farkında mısınız? milyon doları buluyor. herkes kazanıyor, yabancı siteler kazanıyor, iş siteleri kazanıyor, sözlük sahipleri kazanıyor. kaybeden sadece biziz. olan vatandaşın cebindeki üç beş liraya oluyor. oyuna gelmeyin arkadaşlar.
