bu gün bir arkadaşımın başka bir arkadaşımı bir saat boyunca çekiştirmesini dinler gibi yapıp aslında hafta sonu yapacaklarımı planladığım doğrudur. kafa sallayıp boş ver ya büyütme kafanda deyip durdum ama umrumda değildi. zaten genelde umrumda olmaz.
yine bu gün okuldaki dolabın önünde çatırt diye bi şeyi ezip sonrasında almaya üşenip kırıkları dolabın altına ittiğim de doğrudur. pişmanım, keşke alsaydım.
edit: ilahi adalet hemen kendini gösterdi. iki lira düşürdüm aynı dolabın altına. çok uzağa gitti, alamadım.
