Bu Gece aklıma müthiş bir fikir gelmişti, tabi ki yine duşta. Çıkınca hemen elime kağıt kalem alıp yazmaya başladım. Beş on cümleyle olayı defterime özetledim. Ama nasıl mutluyum, kafamda sahneler canlanıyor replikler uçuşuyor bi an önce oturup yazmalıyım diyorum.
Sonra elime telefonu alıp sözlüğe giriyorum ve bu başlığı görüyorum. Bir bu dizinin ilk sezonunu düşünüyorum bi de benim defterimdeki beş on cümlelik hayale bakıyorum. Kocaman bi hasiktir çekiyorum kendime, ulan adamlar neler çekiyor ben neyle avunuyorum neyi hayal ediyorum diye. Tabi yırtmıyorum o sayfayı da diğer sayfalar gibi. Beş on yıl sonra bi baltaya sap olamayınca bu defter elime geçer de okursam "vay be bi zamanlar hayallerim vardı film falan çekiyodum" diyip bi sigara daha yakmaya bahane olsun diye.
işte öyle ulaşılmaz bi dizidir, insana kendini küçük hissettirir.
