toplumdaki imam ya da hoca fazlalığının ahlaki kriter olamayacağının bir örneği.
nitekim esas olan "bilmek"değil,bilgiyle amel etmek,yani bilginin gereğini yerine getirmektir.imamların toplumda kanaat önderleri olmasını beklemek haksızlık olacaktır,çünkü onlar da devlet görevlisidir ve islam'ın söylemeyi gerektirdiği şeyler devletin tezleriyle çeliştiği oranda hakikati söylememek durumundadırlar,hee bu doğru mudur?bir hadisi hatırlatmakta fayda var:"haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır"
