özellikle takmaya yeni başlıyorsanız, zorluğun ötesinde olan işkencelerdir...
derler ki; "lensle yaşamaya başlamadan önce tek lensi sürekli gözünüze takın çıkarın." ne takması? ne çıkarması? takmak bir işkence, çıkarmak ayrı bir işkence...
ben de böyle başladım, bu akşam ikinci defa denediğim lensin sol tekini taktım gözüme. hem de kolayca... "vay" dedim. sağı takmaya çalıştım. olmadı; ittir, sıvazla... göz oldu oyun hamuru!
dışarı da çıkmam lazımdı?
ne yapacaktım. tabii ki sol gözümdekini çıkarıp, gözlüğümü takacaktım. oldu mu peki? hayır!
tek göz bozuk teki sağlam, tam bir köre döndüm. çıkaramadım sol gözdekini. dengesiz görüş bir ağrı yaratınca yılbaşı maskesini korsan tarzı yapıp sağ gözümü kapadım.
olmadı!
bu dengesiz görüş öldürecekti beni. uğraşıp sağ göze de taktım lensi...
şu an ikisi de gözlerimde. eğer ki bu gece çıkaramazsam yarın sabah sağlık ocağına gidip "çıkarın bu lensleri gözümden" diyerek dünyanın en salak insanı olarak tıp tarihine geçmeyi düşünüyorum.
