intihar etmek değil benimki ya da ölmeyi tüm hücrelerinle arzulamak biçiminde bir intiharımsı dua da değil.
bilmiyorum sadece birkaç gündür aklıma ölüm geldiğinde artık eskisi kadar delicesine korkmadığımı fark ettim. Sadece boşluk oluşuyordu ne istek ne delice bir korku.
korkmuyor muyum?
Her insan kadar.
Sanırım korkumun delicesi gitti insancası kaldı. Korkunun daha mantıklı daha akla yatkın olanı yani.
bunu bugün fark etmiş olmam gayet sıradan benim için fark edebileceğim 365 günden birinde fark ediverdim işte. Hatta arkadaşlarımla dolaşırken kadıköy sokaklarında bir kaç defa dilime geldi ama yuttum cümlelerimi bilmem niye ama yutuveriyor insan ölümü artık az korkutucu bulduğunu söyleyivermek yerine. Sonra oturduk bir yerde öylesine fal bakalım dedik bizim için terapi gibi bir şey bu swh neyse bakarken arkadaşım falında intihar eden kız var dedi bozuntuya vermedim ama hayatın bana attırabildiği nadir bozuklardandı bu. (Normalde pollyanna gibiyimdir.) Bu ne şimdi diye sorasım geldi de kime neye sorsam bilemedim. Ben de sana soruyorum bu ne şimdi sözlük ?
Uzun lafın kısası bugün fincanımda telvelerin gerçekleştirdiği eylem.
