yirmi yaşına kadar babasından nefret etmeyen yoktur. elli yaşından sonra ise sevmeyen yoktur. genellikle çocukluk devremiz anne ya da babamızdan nefret ettiğimiz yoğun zamanlardır. doğaldır da. çocukken hep en mükemmeli isteriz. isteriz ki her şey en iyisinden olsun. çevremizde gördüğümüz, duyduğumuz güzel şeyleri hep mürekkep (ondan ibaret) sanarız. halbuki hemen hemen her aile sizin gibidir. zengin ya da fakir her ailede benzer sorunlar hep vardır. tüm dünyada hem de. sadece para biraz farklılık katar hepsi bu.
sözü fazla uzattık galiba. bakın size söylüyorum, şu yerli dizilerden çocukları uzak tutun. bu kadar.
