12 yıl önce başıma gelmiş olan durumdur. O zamanlar 10 yaşındayım, babam hepatit b hastalığına yakalandı. Ölümü yaklaşık 1 sene sürdü, ve can çeke çeke hayatını kaybetti. Son zamanlarında doktorlar ümit yok diye eve gönderdiler, son zamanları en sıkıntılı zamanları idi, şuurunu dahi kaybetmişti, sigara içmeyi unutmuştu, ciddi bir şekilde zayıflama, sabit bir şekilde gözlerini tek bir yere odaklama, vücudunda çeşitli yaralar açılması, gerizekalı doktorların teşhis koyma konusunda yeteneksiz olmasından dolayı saçma sapan testlere sokulması, bana seslenmesi yanına gittiğinde cevap vermemesi gibi şeylerle karşılaştım. bu o zamanlar çocuk olan bende oldukça derin bir yara açtı, psikolojik açıdan baya sarsıldım şuan 22 yaşımda olmama rağmen hala düzelmiş sayılmam. Babamı kaybettikten sonra, sınıfımda olan kişiler tarafından piç diye hakarete uğramışlığım vardır, sınıf öğretmenim doğru düzgün beni savunmazdı bile. Benim çocukluğum, hiç bir şekilde neşeli ve mutlu geçmedi arkadaşlar.. Çocukluğuma dair, iyi anılardan çok kötü anıları hatırlıyorum.
