Mesleğini yaparken kimsenin hakkını yemedi. Tayyip Erdoğan dahildir buna…
2003-2004 yıllarında omuz omuza verip çıkarttığımız “Milliyet-Popüler Kültür” ekinde siyasette hızlı bir yükseliş grafiği çizen Başbakan Erdoğan üzerine, bu yükselişin altyapısında yer alan en önemli unsur saydığımız “kültür”e odaklaşan “Can Dündar/Tayfun Atay” imzalı ortak yazımızda (27 Mart 2004) Erdoğan’ı tanımlamak üzere konulmuş başlık şu: “Derin Türkiye’nin lideri”!..
Erdoğan’ı kitle kültürünün siyasetteki temsilcisi, o kültürün hem ürünü, hem taşıyıcısı olarak değerlendirdiğimiz bir eleştirel-çözümleme olan bu yazıda Can’ın Erdoğan’a ilişkin kaleme aldığı bazı satırları aktaralım:
“Evet, bıçkın delikanlı, ama aynı zamanda Nakşi terbiye almış. Babasını üzdüğü zaman eğilip ayakkabılarını öpen bir çocukluktan geliyor.
Hem tekke adabına aşina; hem sokak kabadayılığına...
Mesleğini yaparken kimsenin hakkını yemedi. Tayyip Erdoğan dahildir buna…
2003-2004 yıllarında omuz omuza verip çıkarttığımız “Milliyet-Popüler Kültür” ekinde siyasette hızlı bir yükseliş grafiği çizen Başbakan Erdoğan üzerine, bu yükselişin altyapısında yer alan en önemli unsur saydığımız “kültür”e odaklaşan “Can Dündar/Tayfun Atay” imzalı ortak yazımızda (27 Mart 2004) Erdoğan’ı tanımlamak üzere konulmuş başlık şu: “Derin Türkiye’nin lideri”!..
Erdoğan’ı kitle kültürünün siyasetteki temsilcisi, o kültürün hem ürünü, hem taşıyıcısı olarak değerlendirdiğimiz bir eleştirel-çözümleme olan bu yazıda Can’ın Erdoğan’a ilişkin kaleme aldığı bazı satırları aktaralım:
“Evet, bıçkın delikanlı, ama aynı zamanda Nakşi terbiye almış. Babasını üzdüğü zaman eğilip ayakkabılarını öpen bir çocukluktan geliyor.
Hem tekke adabına aşina; hem sokak kabadayılığına..
Yürüyüşünde hem bir tarikat erbabının tevazuu, hem de bir kenar mahalle delikanlısının ölçüsüz özgüveni var.
Okuduğu şiirden hapse girecek kadar dikkafalı; ama içeri girerken ‘Vur de vuralım’ diyenlere ‘Oyuna gelmeyin’ diyecek kadar temkinli...
Evde ailesi Bayhan’ı (dönemin popüler popstar yarışmacısı) destekliyor, ama o Bayhan’ı protesto için jüri üyeliğini terk eden Deniz Seki’yi telefonla kutluyor.
Aynı anda iki uca birden savrulan bu nitelikleri, onu hem ‘gariban’la, hem ‘aydın’la buluşturuyor ve ‘ortalamanın temsilcisi’ haline getiriyor.”
***
2004’ten 2015’e, “neredeeen nereye” demeyin!..
Can, o zaman da hayata, ülkesine, Erdoğan’a baktı, doğru olanı yaptı-yazdı.
Bugün de hayata, ülkesine, Erdoğan’a bakıyor ve doğru olanı yapıyor-yazıyor.
Yanlışlık, haksızlık, hakkaniyetsizlik, “Derin Türkiye”nin lideri olmak için çıkılan yolda, Türkiye’yi derinden bir yarılmanın, kırılmanın, parçalanmanın eşiğine getiren iktidar zehirlenmesinde…
Ne diyelim, şimdi Can’ın canına kast eden irade, onun yukarıdaki Can’dan değerlendirmelerini alıp yastığının altına koysun ve “huzur”la, rahat rahat uyusun!..
***
Can’la “Marmara Spor”dan beri hep aynı takımdayız! Ankara’da, Sıhhiye-Marmara Sokak’ta başlayan mahalle arkadaşlığından Atatürk Lisesi’nde sınıf arkadaşlığına, sonrasına ve bugüne kadar…
ilk-gençlik aşklarını da, ilk isyan duygularını da, ilk siyasi dayakları da birlikte tattık.
Annelerimizin-babalarımızın bir kısmını toprağa verdik, kalanlarla ve çocuklarımızla bu memlekette yaşamaya, bu toprakların bizim yetişmemize, “insan olma”mıza katkısının karşılığını vermeye devam ediyor, onun hakkını ödemeye çalışıyoruz.
Can, ne yapıyorsa bunun için yapıyor-yazıyor.
***
ilk tanıştığımızda 10 ve 11 yaşlarındaydık. Onların apartmanının arka bahçesinde, minyatür sahada top oynamak üzere bir araya gelmiş “mahalle bebeleri” olarak…
ikimiz de orta 1’deydik ve sömestr tatilinde…
ilkin okullarımızdan konuştuk ve ben ona “karne nasıl” diye sordum.
Yeni tanışmanın verdiği bir yüzeysel çekingenlik, ama derinden de bir sıcaklıkla “Teşekkür’e geçtim” dedi.
Sonraki dönemlerde “Teşekkür”, “Takdirname”lere dönüştü.
Can o günden bugüne hep teşekküre geçti, takdir aldı.
Tayfun Atay / cumhuriyet.
