andrea bocelli'nin o şirin italyan aksanıyla amor albümünde yorumladığı, konserlerinde ise dua eder edasıyla kendinden geçerek aşkla yorumladığı elvis klasiği.
şayet bu şarkının eşliğinde dans edecek olsam tercihim bocelli yorumu olurdu elvisinkinden ziyade...
ub40 yorumu ise şarkıya takla attırmış, reggia'nin o boşlukta sallanma, çayırlara sahillere yayılma hissini şırıngayla içine zerk etmiş.
yıllara meydan okuyan ve şimdi nerede böyle şarkılar denilecek kadar güzel ve nayif duygulara hitap eden güzel bir şarkı bu ve her türlü yorumunu dinlemekten bıkılmıyor...
