kendimi berbat hissediyorum, en çok sevdiğim kişi ile samimiyetimi bitirdim, pişmanım, çok agresifim, gülmeye çalışıyorum, sürekli kendimi gökdelenlerin arasında bir binada, caddeye bakan kısmı tamamen cam bir odada o camın önünde, karanlıkta, gece, sarı ışıklandırmalı caddeden geçen arabaları, insanları izlerken hayal ediyorum. Kalbimin üst kısmında bir ağırlık hissediyorum, ve kimseyle konuşacak doğru düzgün bir konu bulamıyorum. Sürekli bir döngü içindeyim, bazen içten içe ağlıyorum, bazen yüzüm gülümsüyor. Genelde yüzüm asık geziyorum. Hiç arkadaşım yok. Berbat haldeyim. Paylaşmak istedim sadece, tabi öneriniz varsa hayır demem.
