duyduğumuz tüm acılar terk edilmekten, değersizlik hissinden; bağlandığımız insanın hayatımızdan bir anda çıkmasından, bunun verdiği inançların yitmesi ve düştüğümüz boşluk halinden; yeni insanlara güvenimizin temelden sarsılmasından, zira en güvendiğimiz, hayatımızda en üst noktaya yerleştirdiğimiz insanın ellerimizi bırakmış olmasının verdiği ihanet anlayışından ve o bile böyle yapıyorken diğerleri acaba nasıl kötü davranır bana düşüncesiyle kendimizi yalnızlığa itmekten ve en önemlisi bana bunu "o" nasıl yapardan ziyade o bunu "bana" nasıl yapar anlayışının üzerimize vaki ettiği kendimizi değerli hissedişin aslında bir hiç uğruna olduğunu, aslında sandığımız kadar değerli olmadığımızı kavramamızdan yani kısacası kendi egomuzdan kaynaklanır.
