Sonunda mantıklı bir soru zorunlu inisten geliyor.
Evet öyle bir mevzumuz var, yok değil. Ama temin ederim ki tamamen iyi niyetimizden ve temiz duygularımızdan kaynaklı. Biz söyledikten sonra önemi kalmıyor çünkü öyle. Bunu siz de anlarsınız, bazı şeyleri adlı adınca söylerseniz büyüsü bozulur.
Biz söylemeden ve hatta konuşmuyorken, durup dururken söylediğiniz "seni seviyorum." yetişkin bir kızı 0.18 salisede göklere uçurabilir, kabul. Çünkü o anın samimiyetini kim inkâr edebilir? Durup dururken adam seni ne kadar sevdiğini fark etmiş ve bunu sana söylemiş.
Aynı şey "çok güzelsin." cümlesi için de geçerli. Biraz uzunca bir süre ve özenli bir şekilde hazırlandığımız zaman güzel olduğumuzu duyuyoruz başkasından da. Siz bize ev Topuzu yaptığımızda diyin nasıl mutlu oluyoruz görün.
Bazı zamanlar daha fazla itelemek istemeyiz. Bakın bize hasta olduğunuzda ilaçlarınızı kaç saat arayla almanız gerektiğini söyleyin, guguk kuşu gibi saniyesinde ötelim. Ama bizi sevdiğinizi söylemenizi de biz hatırlatmayalım be.
