biraz önce ev arkadaşım dışarı çıkarken bir şey istiyor musun diye sordu dondurma dedim. malum havalar sıcak ve game of thrones'a başladım iyi giderdi diye düşündüm. neyse dondurma yokmuş sağolsun bir kaç miller bira almış nası susamışsam artık diktim kafama teker teker hafif mayhoş kıvamdayım şuan.
bir sarhoş size bir şey anlatmaya çalışmışsa kulak verin. oturup her şeyi gerçi her şeyi açıkça konuşmalıyız. sinirlerim bozuk olduğundan mı, yeni evimi yadırgadığımdan mı, yoksa yakında geçirdiğim bir üzüntüden mi ne, karanlık basar basmaz yavaşça mistik korku adını verdiğim bir ruh hali gelir üzerime ... son derece iyi, ama zayıf, sinirli kişilerde ara sıra böyle olur; iyiliklerine rağmen üzülmek, öfkelenmek, onları sanki sarhoş eder, bundan zevk alırlar ve mutlaka başkalarına, suçsuz, çoğunlukla da en yakınlarından birine çatarlar. örneğin kadınlar, ortada incir çekirdeğini dolduracak bir sebep yokken kendilerini mutsuz, kırgın hissetmek ihtiyacı duyarlar. pek çok erkek de böyle durumlarda kadınlara benzer, üstelik ruhça zayıf, kadın tabiatlı erkekler de değildir bunlar.
neyse başlık neydi unuttum bak.
selahattin demirtaş'ı sevmeye başlamamak dağda patika yolda yürürken tek feneri kör atışla kırmak, sevilen bir kitaba bir türlü başlayamamaktır.
