çocukluğundan beri gönül verdiğin, bazen en büyük mutluluk kaynağın, bazen en hüzünlü anlarının nedeni o renkleri neden hayatının anlamı haline getirdiğini sorgulamaya başlamaktır. alt tarafı bir spor dalında, rakip takımı yenince, şampiyon olunca, 11 tane hiç bir şekilde alakan olmayan adam televizyonda kupa kaldırınca benim elime ne geçiyor diye sormaktır. dördüncü yıldızmış. o yıldızı takmanın bana ne gibi bir faydası olabilir? sosyal medyada yine kendimden, kendi takımımdan olan insanlarla bir kaç saat goygoy yapacam da mutlu olacam. benden başka kimsenin sikinde olmayacak bir durum. mantıklı cevaplar vermeye başladıkça sinirin bozulur. 23 yılını adadığın o renkler anlamsız gelmeye başlar. işte böyle durumlarda hemen kendine iki tokat atıp ne saçmalıyorum ben ulan şu renklerin güzelliğine bak be, ayakkabı bağlayışı bile başka diyip futbol bilincini yerine getireceksin. başka neyim var ki hayatta, bu da giderse neyim kalır diyip bir uefa kupası finali, bi şampiyonluk öyküsü videosu açıp tüylerini diken diken edeceksin. çünkü gerçekten, başka neyimiz var ki hayatta?
