ve beklediğim haber sonunda geldi.
benim için ne kadar iyi bir karar bilmiyorum ama şuan ki durumumdan çok daha iyi olacağım kesin. başka bir şehre alışmak, yaşamak, yaşanmışlıklardan vazgeçmek, zincirleri kırmak bunların hepsi çok uzun bir süreç olacak benim için hepsinin farkındayım ama artık yolumu çizmem gerekiyordu olduğum yerde saymakla hiç bir şey değişmiyor aksine zaman aleyhime işlemeye devam ediyor. ilerlemek için bir şeyleri göze almak adım atmak gerekiyor ve ben hep olduğum yerde saydım isteksizdim adımlar atmaya gözlerimi kapatıp olduğum yerde daha iyisini beklemeye başladım uzun bir süre. aslında 4 sene ara verdikten sonra tekrar üniversite sınavına girip okulu bitirmek iyi bir atak olmuştu ama kolum kırılınca ben planlardan hayallerden vazgeçmiştim su aksın yolunu bulsun diye öylesine akışına bırakmışım kendimi aslında hayal kırıklıklarından korktuğum için hayal kurmaktan vazgeçmiştim ama bu molanın da bitmesi gerekiyordu şunu anladım ki ben durduğum yerde saymaya devam edersem şansım dönmeyecek, mutluluk ayağıma gelmeyecek ve ben ileri adım atamayacaktım.
artık bu düğümü çözüp yolumda ilerlemeye karar verdim istanbul perdesi iyisiyle, kötüsüyle kapanıyor benim için belki de çok kısa bir vakit var gidişime. çok düşündüm mü bu karar için ? hayır.
sadece artık adım atmak gerektiğini düşünüyorum ve artık suyun akışına değil rüzgarın yönüne verdim kendimi. savrulmak istiyorum, kendimi hapsettiğim içimdeki zindanlardan kurtulmak istiyorum.
artık kendi kararlarımı yaşayacağım bir hayat var önümde. istemediğim insanlar olmayacak yanımda, istemediğim kararlara katlanmak zorunda olmayacağım belki uzun süren yalnızlıklarım olacak birçok şeyle bir başına baş etmek zorunda kalacağım ama olsun değer, benim bunlara yetecek gücüm var aciz değil güçlü birisiyim.
az önce istinye sahilinde denize karşı kollarımı açıp yaşadım bu sevinci, aslında sevinç mi kurtuluş heyecanı mı bilmiyorum. denizi olmayan bir şehirde özgürlük nasıl bir şey olacak onu da hiç bilmiyorum. sadece attım adımımı aydınlık olsun diye dualar ediyorum. yıllar önce kırmalıydım bu zincirleri, yıllar önce vazgeçmeliydim birşeylerden, yıllar önce baş kaldırmalıydım düzene. kimse madalya vermedi onların istediği gibi oldum diye sadece kabullenmişlikle boşa akıp geçen yıllar oldu giden.
önceye dair hiç bir şey düşünmek istemiyorum artık düşüncem sadece bir sonraki adımım. ben bir karar verdim ve uygulamaya geçişi biraz ani oldu bazı hayal kırıklıklarının da etkisi oldu bunda. ne diyeyim hakkımızda hayırlısı demekten başka bir şeye varmıyor dilim. belki başka şehirde başka hayatta bulacak beni huzur. şuan hiç bir fikrim yok ama düşüncelerimi karanlıklardan çıkartıp atacağım adımlara yöneltmek için biraz cesarete ihtiyacım var...
