sadece 12 yaşındayken balık beslemiştim. dişi bir alman lepistesi. beyaz kuyruğu hafifçe turuncu bir balık. akvaryumcu hamile olduğunu söylemişti o zaman balığın. kışın buz gibi çeşme suyunla değiştiriyordum fanusun suyunu. hayvan deli gibi yüzüyordu, rengi beyazdan neredeyse siyaha dönüyordu. bir süre sonra da balık ısınınca hızını azaltıyordu ve eski doğal rengine dönüyordu. her su değiştirişte eziyet etmişimdir böyle hayvana. bir gün öyle bu balığı izliyorum ve birden alt tarafından yavrusu doğmuştu. şaşırmıştım ve çok sevinmiştim yavrusu oldu diye. ben seviçle onları izlerken balık o hızlıca yüzen yavruyu kovaladı ve yedi onu. şok olmuştum resmen. nasıl yer dedim öyle yavrusunu. hemen yan komşuya söyledim akvaryumları olan; yavrularını yer onlar, getir bizim akvaryumdaki yavruluğa alalım dedi. öyle yapmıştım, bayağa yavrulamış balık orda. ama yavrularını gene yer diye başka büyük balıklar verdi bana. belki de yaşlı olanları bana kakaladı bilmiyorum ama o balıklarla da o alman lepistesi hiç anlaşamadı. ağresifleşti, durup dururken kuyruklarına dalıyordu. ben oyun oynar sanırken gün gün o balıkların ölüleriyle karşılaştım. en sonunda tek kaldı bu alman lepistesi. bir süre sonra o da öldü. ölünce üzülmüştüm ve balığı kibrit kutusuna koyup arkadaşlarımla okulun arka bahçesine gömmüştük. ruhuna da üç kulhuvallah bir elham okumuştuk.
