benimkisi garibanlık değil.varlık içinde yokluktu. çok içimi burkmuştur. halen ne zaman hatırlasam ince ince yüreğim sızlar . bazen tebessüm eder bazen de ağlarım. ilkokul dönemimde 99 depremine kadar amcamın yanında kaldım. bazı sebeplerden ailemden annemden ayrıydım. yaz tatilinde yanlarına giderdim .annemi çok özlerdim. istisnasız her gece gizli gizli ağlardım. bir kere amcam ağladığımı farkedip sebebini sormuştu. karnım ağrıyor demiştim. yengem çok pintiydi gerçi halen öyle okul başlarken bir toka alırdı daha da almazdı . o toka ile sene bitirirdim tezgahlardaki ya da okulda arkadaşlarımdaki tokaları gördükçe içim erirdi. hayat bu ne olacağı belirsiz. anne özlemi varlık içinde yokluk olmayabilir fakat bunların benzeri daha bir çok anı biriktireceğim belki de. bilinmez. ama o zamanlar daha çocuk aklımla yemin etmiştim kızım olursa başkasının yanına bırakmayacağım,gerekirse köpek gibi çalışacağım istediği beğendiği tokayı kalemi defteri alacağım diye. çok şükür alıyorum da.
