diyorlar ki "yalnız mısın?" sorusuna bazen susarak bazen de çok konuşarak cevap verin.
hiç kendimde olmadan uyuduğum bir gecenin sabahında uyandığımda adımı hatırlamıyordum.
yanımdaki sigara paketine uzandım.
içinde son bir dal kalmıştı.
paketin içinden çıkardım oturdum aynanın karşısına.
sigarayı daha yakmadım.
aşırı derecede sıkılmış bir oda parfümüne benziyordu yalnızlık o sabah.
hala sigarayı yakmadım yakmak istemedim.
çünkü o odada o sabah beni yaşatan tek şeyin sigara olduğunu sanıyordum.
sigaraya baktım ve "hangimiz daha yalnız?" diye soru sordum.
sonra sigaranın "asıl hangimiz daha özgür?" diye sormasını bekledim.
sormamıştı.
ne cevap alabildim ne de ondan bir daha sonra kimseyle kıyaslamadım yalnızlığımı.
sigarayı yaktım nihayetinde ve öksürmeye başladım.
kül tablasına koydum sigarayı başını öne eğerek.
belki de gözlerine kan gelirdi diye düşündüm.
öksürük devam etti ve sağ avucumun içinde kan gördüm.
sildim ağzımı ve tekrar sigaraya uzandım.
sadece bir nefeslik sigara kalmıştı.
hemen aldım ve son dumanını içime çektim.
başta bırakmadım biraz hapsettim.
acaba yalnızlık ile özgürlük aynı şey olabilir mi diye düşündüm.
insanlar bu konuda ne düşünüyor?
sigara ne düşünüyor?
yani ben ne düşünüyorum?
eğer bir sigaram daha olsaydı o sabah belki ya çok özgür olacaktım ya da odanın içinde yeri hiç değiştirilmeyen oda lambasına benzeyecektim bilmiyorum.
