yıllardır anormal biri olduğumu tahmin etmeme ve görmeme rağmen, en son aklıma gelecek sebepten dolayı olduğunu bilmek şoke etti beni. daha önce de düşündüğüm gibi ben diğer insanlar gibi olamıyordum bir türlü. hayatım asosyallikle, diğer insanlar tarafından dışlanmakla geçti. bunun sebebinin de genetik olduğunu bilmek ayrı bir yıktı beni. sırf ailemden aldığım genlerden dolayı beyin kimyam bozuk ve beynim de anormal çalışıyor. tek suçum bu ailede doğmuş olmak mı? doktorların hep dediğinin aksine ben bununla yaşamaya çalışmayacağım, gerek de yok buna. zaten kime anlatsam anlamıyor da. gün geçtikçe daha çok çamura batıyorum sanki. fakat umut etmek de saçma bundan sonra. ne de olsa umut en büyük kötülüktür, çünkü işkenceyi uzatır.
