annenin payına düşen mirası hacılayan dayı

entry14 galeri
    8.
  1. Ben değilim.

    Evet, bir dayıyım. Babam 8 sene önce rahmetli oldu. Bir ablam var, bir de annem. Miras hukukuna göre, kişi başı 3/8 payımız var ablamla. Nakit ve gayrımenkulleri tamamen bu payda bölüştük. Hiçbir sorun da çıkmadı.

    Hatta ben, bana kalan parayla ev aldım kendime kredi kullanarak. Sonrasında 2008 krizinde işsiz kalınca zor duruma düşmek üzereyken, annem kendi parasıyla kredimi kapattı. Yıllar sonra taşradaki evin satışı gündeme geldi ve ben o satıştan gelen paranın kuruşuna el sürmedim. Hepsini anneme ve ablama bıraktım. Çünkü annemin zamanında bana verdiği borcu kapatacak imkanım olamadı. Küçük yeğenimin hakkı olan paraya el süremezdim.

    Not: bu arada, ben ev aldığım zaman, ablam da kendine kalan parayla borsa oynayıp tamamını batırdı. Taşradaki evin parasının tamamına çöküp, kendine ev aldı. Ben yeğenimin geleceğini düşünürken o kendi çocuğunun geleceğini borsada yaktı. Tabii, buna neden olan eniştem ve onun kardeşine de sağlam yaptırımlar yaptım.

    Ölüm hak, miras helaldir. Rahmetli babamın alın teriyle kazandığı paraya borsada haram karıştıracaklarken rabbim izin vermedi. O kadar yalvardım, gelin istanbuldan ev alayım size. Kira alırsınız vs diye ama kumar tatlı geldi bizim salağa.

    Son söz: bazan salak halalar da vardır gençler.

    Not 2: babamın annebabası hayatta olmadığından, saklı pay söz konusu değildir.
    0 ...
bu entry yorumlara kapalı.
© 2025 uludağ sözlük