kullanmadan önce çok şey bekliyordum bu ilaçtan. hakikaten öyle. sonra girdim baktım tüm sözlüklere kimler ne yazmış. kimileri demiş işte hiç bir faydası yok. diğeri demiş bence alınmalı çünkü nasıl insan bedeni hasta olunca doktora gidiyorsun o zaman ruhun hastalandığında da ruh doktoruna gidiyorsun ve tedavi oluyorsun.
bu konuyla ilgili tabii benim de fikirlerim var ve ayrıca ilaçsız tedavi edilmeyen ruh hastalıkları kesinlikle var onları bir cebimize koyalım.
6 aydır kullanıyorum, evet öyle. hatta 2 gün falan almayı bıraktım hemen kalp atışlarımda değişimler sezdim ki bir anda bırakılmadığını bildiğim halde. neyse.
diyeceğim şu ki insan ruhu çok acayip bir şey. elbisene çamur bulaştı diyelim gidip yıkayıp temizleyebiliyorsun değil mi? ama ruha bulaşan zararlı şeylerden öyle bir anda kurtulamıyorsun. klişe bir ifade olacak ama kendi hekimin olmalısın. ben bunu öğrendim galiba.
kırılgansın, belki sümüklü birisin ama ilaçlar beynin kimyasını değiştirmekten ve seni birazcık umursamaz yapmaktan başka bir şey yapmıyor.
tabii şöyle de bir şey var, burada yazan ile ne kadar karar verir ki insan? işte canlı örneği: ben. pek çok kişiden, şimdi yazdıklarımı duydum ama yine de kullandım. bugün olsa, yine aynısını yapardım. ama bugüne gelince pek bir işe yaramadığını anlıyorum.
toplumsal açıdan bakamıyorum bile ben, şu içinde bulunduğumuz çağı, hep beraber yaşayıp görüyoruz, ne söylenebilir ki?
ben kendi gözlerimle bu kadar bakabiliyorum olaya, her şeyi bilmemek sanırım mutluluktu.
