kötü bi' insanım oğlum ben. kesinlikle iyi değilim. evet, kimseye bi' kötülük yapmadım bu zamana kadar.
evet, kimseyi üzmek istemedim, bilerek üzmedim, sevdim, saygı duydum, gereken saygıyı hep gösterdim,
sonra sınırımı bildim hep, kendimden çok karşıdakini memnun etmek istedim ömrümün başından şu dakikaya kadar,
ortak bi' yemek yenilecekse, karşıdaki ne istiyosa onu yedim ben de, üstüme düşeni yaptım, gerekirse karşımdaki insanın
işini de yaptım. daha sonra kimseye bi' eyvallahım olmasın istedim, bi' şeyi aynı insandan iki kere istemedim hiç,
birincide zaten zorlanarak istiyorum. anneme taptım. 23 yaşında adam, şu an sarılıp uyumak istiyo kadının kollarında.
yolda gördüğüm kemikleri sayılan köpeğe üzüldüm, yemek verdim. ankara' da kışın göbeğinde kapriyle çorapsız dilenen adama
acıdım, pasaja soktum, 5 çift çorap aldım. ertesi hafta aynı adamı çorapsız dilenirken gördüm, ona rağmen üzüldüm.
en ufak duygusal film sahnesinde ağladım, izlediğim, sevdiğim karaktere bağlandım. aşık da oldum. az oldum, ama tam oldum
bence. öyle biten ilişkinin ardından intihar naraları atmadım, ilişki bitti, ama bende bitmedi, arkasından sevdim defalarca.
anısını sevdim, hatırasını. kırılgan bi' insandım, bi' arkadaşım kötü bi' şey söyledi, beni düşünmedi, ona üzüldüm kırıldım mesela.
eyvallahım yok ya, bi' kere sevmediğim adamı bi' daha siksen sevemedim. ama sevdiğimi de sürgüne göndermedim hayatımdan hiç.
işte bunların hepsini toplayınca, kötü bi' insan oluyorum ben ağzına tükürüyüm, vidamı gevşeteyim, tıpamı sıkayım.
kimseye bi' kötülük yapmadım eyvallah, ama en büyük kötülüğü kendime yaptım ben.
kendimi üzdüm, kendime saygısızlık yaptım, kendimi memnun etmedim. kötüde hollywood'um oğlum ben. bi' insan
daha nasıl kötü olabilir ?
kötü mü ? kötünün cem yılmaz'ı, kötünün araba sevdası, kötünün edebiyatı, kötünün şiiri, kötünün en güzel romanıyım oğlum ben.
imzalı göndereyim mi evine ?
