Şimdi sende öyle bakarsan bana , ne anlarım ben söylediğim şarkılardan.
Her defasında başa dön derim ama kalırım sen anlamazsan.
Kirli camlardan bakarım güneşin aydınlığına ve kirine değil de
Her defasında temizlemediğime yanarım.
Güzel kadın , sessiz kadın , nerelerdesin sen..
Efendi kelimesi ben büyürken sokağımdan kaçmış, çocukken ergenlik sivilcelerim insanların gözüne batmış.
Ot yesem bok yemiş diye milletin içinde kalmışki,
Oturmadan oturma eylemime, ya oturursa diye oturanlar ayaklanmış.
Sefaletten değilde, sefil yaşa diye az verilmiş, az kalan çoktan gitmiş.
Çok oldun diyip şamar yemiş ben.
Ha unutmadan tekrar edeyim. Güzel kadında sen. Neden bakmazsın sen.
içimin sızladığı geceler yorgana sarılıp sırılsıklam izlerim duvardan dökülen terleri.
Bazen güneş doğmadan uyuyamam.
Sanki bütün kötülükler sabahına yok olurmuş gibi açar camı koklarım , şehrin ortasında ıslak ormanların güzelliklerini.
En azından öyle hissederim , betondan kaplı çiçekleri.
Kurduğum hayalleri anlatırım. Anlatır inan diye gözlerine bakarım.
inanmazsın , hepsi gerçek olur , sen inanmadığını da hatırlamazsın.
Olsun.. Zaten sende böyle bakarsan bana , ne anlarım ben söylediğim türkülerden.
Varsın unutulsun , unutulsun da hatırlarsın elbet söylediğim şiirlerden.
