4 yaşındaydım annem bizi eve kilitleyip işe gitmek zorundaydı bizde abimde balkonda oturup sinekleri baglardik ipe bi dizi tam olunca mahallenin kokonalarinin üzerine atardik. Ciyaklarsa kaçardık içeri 2-3 saat power rangers, snoppy, Richi rich filan izlerdik aksam üstü yine çıkar mahallede kendini beğenmiş öteki çocukları ezen .iç çocuklara agzimizla kiraz, erik çekirdeği firlatma turnuvası düzenlerdik. Sonra yolun başında annemi gördükmü hemen kapiya koşardık 1-2 saatte olsa özgürlük bizim olurdu. Tabi kıvırcık salata diye dalga geçtiklerinden ben hemen yolun kenarında ağlar abime söylerdim... Ha birde evde "kalabibelim vul kadehlele hadi icelim" filan bidir budir sarki soylemistim. Kuzenim kasete kaydedip dedemlerin yaninda acmisti o utançla kaçıp kkomşunun cocugu olmuştum hemencik sahiplendiler bi guzelde her istegimi almislardi.
Kadın 21 senedir unutmuyo da arkadaş hani sen benim çocuğum olmuştun niye gelmiyon artık diyo * Heytt be ne ozlemisim o gunleri..
