2010 da geçirdiğim trafik kazası ve sonraki o dönem.
Arabanın ters dönmesiyle arabanın üst camı kollarımı parçalamıştı. kollarıma saplanan camlar canımı öyle yakıyordu ki allah ım bayılayım da şu acıyı hissetmeyeyim diyerek ağlaya ağlaya dualar etmiştim. Ambulans geldi, hastaneye gidildi. Kollarım temizlendi. annemler geldi. Beni öyle görünce annem ağlamaya başladı. Babam o halimi görünce dayanamayıp odadan çıktı. Acıyor mu kızım diyip ellerimi öpüp durdu annem. acıdan içim içimi yediği halde daha da üzülmesinler diye belli etmemeye çalıştım ağrı kesici verdiler iyiyim diyerek. Ama ağrı kesici nafile kalbim kolumda atıyordu resmen. ilaçla uyuttular. Uyandıktan sonra O ilk acının şokunu atlatıp aklım başıma gelince paçalarım daha da tutuştu. 4 gün sonra ygs ye ben bu kollarla nasıl gireceğim diye. kesiklerim çok derindi. ilk gün ellerimi kullanmamam gerektiği söylendi. Zaten kolumu kaldırdığım anda acım tekrar nüksediyordu. ilk akşam babam yemek yedirdi. ilk gün halimi görünce sınava giremeyeceğim korkusu vardı içimde. Doktoruma sınavıma giremeceğim diye ağlandım. sinirlerin parçalanmış ciddiyetin farkında değil misin kolların düzelecek diye sevinmiyorsun da sınava giremiyorum diye mi ağlıyorsun diye kızdı. Annemlere söyledim bu sene girmezsin sınava dediler. bir yılımı neden çöpe atayım ben diye sinirden çatladım. 2. Gün acım hafiflemişti. Sadece yaralarım serumla yıkandıktan sonra sargı bezi değdiği An kanama başlıyordu. Ağrı vardı ama ilk andaki gibi tahammül edilemez bir acı değildi. 3. Günün sabahı taburcu oldum. babam doktor sınava girmesi uygun değil dedi diye sınava girmeme karşı çıktı. Sınav öncesi Son güne kadar gireceğim diye inat edince mecburen tamam dediler. Sınav günü sınıfa girdiğimde hocalar şaşırmıştı halimi görünce. boynu çizik ve morluklar içinde, iki kolu dirseğe kadar sargılanmış birini görünce şaşırmaları da normaldi. Sınav başladığında iyiydi. Önce sayısalları sonra sözel kısımları yapmıştım. Sayısal kısımda kalemle fazla oynandığı için kol kaslarım hafiften ağrımaya başlamıştı.biraz vakit geçince sargım kanlanmaya başladı. son 1-2 sayfa kaldı dayanırım dedim kendime ama ağrı daha da fazlalaştı sorulara pek odaklanamadım. Sıraya kan damladığını fark eden gözetmen öğretmen sınav kağıdına damlarsa geçersiz sayılır diye uyarıda bulundu. Kan daha da fazlalaşınca telaşlandılar iyice. bu kadar yeter, böyle tutamam seni sınıfta diye ikazda bulundular. Nihayetinde yaptığım kadarını yaptım, çıktım sınavdan.
Her şerde bir hayır var. Belki de geçirdiğim en kötü zamanlardan biriydi o zamanlar ama şimdi düşünüyorum gözümde yapamam edemem dediğim bir şey yok. bu olanlar bana dayanak oldu. Şimdilerde bir şey olduğunda o zamanları hatırlayıp bak inat ettin başardın şimdi yine yaparsın diyorum. Gücümü ve inadımla gelen başarımı görmemi sağladı.
