sol elimin üzerinde yanık izi var, yıllar oldu hiç gitmedi. annem her canım yandığında sol elimin tam da yanık izi olan yerden öper, ordan öpünce çabuk geçtiğini düşünüyor.
bir gün beni konsere götürdü, çok kalabalık vardı. ilk kez konsere gittiğim için mutluydum, annemin elini bırakıp kalabalığa karıştım. bi anda oldu her şey, o karmaşada annemi kaybettim. sesini duydum, bağırarak beni arıyordu. insanların arasından geçip anneme ulaşmak istiyordum ama bir türlü onu bulamıyordum. sanki ben yaklaştıkça o uzaklaşıyormuş gibi, elimi öndeki kadının çantasına attım. kendime doğru çektim ama o kadın annem değildi, birden kalabalığın içinden bir kol uzandı ve beni elimden çekip çıkardı. annemi görünce ağlayarak sarıldım ona ;
- anne sen olduğunu sandım, kadının çantası tıpkı seninkine benziyordu
- tamam geçti, ben buldum seni
- ama sen nasıl ben olduğumu anlayabildin? bir sürü çocuk vardı orda ve sen beni göremiyordun bile
- elinden tanıdım, elindeki yara izinden.
o yaranın elimde değil, kalbimde daha derin bir izi var. bu anlattığım elimin üzerindeki izin anısıydı, kalbimdekinin anısını anlatmaya henüz gücüm yok ..
