Ey inanmayan kardeşim, allah, kuran'da "Kaul-u bela" diye bir hadiseden bahseder ve der ki;
"biz ademoğulları'nın (bay-bayan tüm insanlar) bellerinden zürriyetlerini aldığımız zaman, onlardan "allah'ım ben senin varlığına inandım" diye yemin alırız, kendilerine kendilerini şahit tutarız.
şimdi sana bunu anlatayım da neden kanıt göstermediğimizi anla..
"Bay-bayan herkesin zürriyeti (döller ve yumurtalar) belimizde bulunan böbrek üstü bezlerinde üretilen sıvılar ile ergenlik çağında oluşur ve ergenlik çağına gelen bir insan, tabiat ayetlerini (anne sevgisi, baba şefkati, hava, su, çiçek, böcek, neyse..) okuyarak allah'ın varlığını tüm benliği ile idrak eder ve kendi kendine şahit olur bu idrakı ile.."
Diyeceksin ki "bu beni bağlamaz". Seni bağlamaz da bizi bağlıyor işte. Kuran'a göre yaşamak zorundayız biz.
şimdi çarpıcı noktaya gelelim..
Allah, kuranın hiçbir ayetinde "kendi varlığını ispat için uğraşmamıştır"
Hiçbir peygamber sözlerinde "allah'ın varlığını ispat için uğraşmamıştır"
Çünkü allah, kuran ve elçileri tam bir bütünlük içindedirler.
allah kuran'da her insan ergenlik çağında "varlığımı" idrak eder dedikten sonra ben sana niye kanıt göstereyim?
