değer miydi bu genç yaşta hayata küsüp gitmeye?
a be kızım demedim mi sana, hayat böyledir, akıp gider usulca, ama yakalamalısın ucundan bir yerinden diye???
gözlerimde bir damla yaş, kahve bardağı elimden düştü gelişmeyi okuyunca, neden dedim, neden? bunu diyebildim sadece, başka bir şey çıkamadı ağzımdan, çıkmadı...
fakat bir kere olsun konuşabilseydim kendisiyle, bir kere mesaj atıp; 'değmez be, değmez küsmeye diyebilseydim, diyebilseydim, diyebilsem...''
ama elbet vardır bir bildiği, şimdi gittiği yerlerden bize el sallayacak, biliyorum, yazdığı sözlükteki diğer arkadaşlarını da unutmayacak.
biz de geleceğiz yanına, bizi de al...
yazının sonuna yaklaştıkça odada artan duygusal yoğunluk ve gözyaşı karışımıyla daha duygusal, daha şiirsel oldum.
kendisi hala hayattaymış gerçi, olsun yazı burada dursun başka birisine bir şey olursa kopyala yapıştır yaparım. yaparım yani bunu, duygusalım.
ah be çocuk, ahh.
edit: benim gibi duygusu taşıp sel olan bütün gönül dostlarıma verdikleri artılar dolayısiyle, hasebiynen teşekkür ediyorum.
