insanın söylemek isteyipte söyleyemediği sözler vardır ya ne bileyim. Böyle bir kanser gibi, büyüdükçe büyüyor büyüdükçe büyüyor. işte seni gördükten sonar Leyla öyle büyüdün ki içimde her yanım sen oldun anlıyor musun? Sonra ben sensiz olamadığımı anladım, yalanlar söyledim sana. Bir sürü yalan söyledim sana evet. Bu yalanlar öyle büyüdü ki kaçıp gideceğinden korktum, hep böyle bir korku vardı içimde. işte sen o içimdeki korkuydun Leyla. Senin yanında mutsuz olmaya bile hazırdım ben. Hani dünyaları verseler, dünyaları verseler vazgeçmem derler ya öyle olmuyormuş işte o kadar basit değilmiş Leyla. Birinin çıkıp başkalarını da düşünmesi gerekebiliyormuş. Onların mutluluğunu, sevgilerini, acılarını, ne bileyim Bazen sevmek fedakârlık yapmayı gerektirebiliyormuş. Ben seni hep beklerim, bir saatte beklerim bir ömür boyu da beklerim
