uyandığımda seni çok seviyor oluyorum. sanki gökyüzüymüşsün de göğsüme sığmışsın gibi bir ferahlık oluyor. seni ben hep uyandığımda seviyorum; dünyadan olup olabilecek soyutlanmış halimle, tüm saflığıyla seven yüreğin.akşama doğru hayat doluyor göğsüme, insanlar, sen, daha çok sen, gerçek sen. inanır mısın kendimi tutmasam nefret etme boyutuna geliyorum; öyle yabancılaşıyor ruhum dünya dolmuşluğuyla. nefret etmesem de uzaklaşıyorum senden. bırakayım, diyorum; her gece aklıma kazıyorum bunu. gece olunca seven insanları anlamamaya başladım. ben her uykudan uyandığımda tüm kalbimle seni seviyorum.
