Okulun ilk günü gördüğüm bir çocuk var o gün bugündür kesiyorum. Bir buçuk yıl oldu, bu süre içinde çocuğun bir sevgilisi bir de sevgili olmak üzere olduğu bir kız vardı ki olmadı. Bir buçuk yıldır gözgöze gelmeye bile utanıyorum. Sınıfta birbirimize yol vermemiz, çarptığımızda pardon dememiz dışında hiç bir iletişimim olmadı. Ben böyle saf duygular beslerken onun etrafında kızlarla gezmesi o kadar sinirimi bozuyor ki. Bu aşk mı bilmiyorum ama takıntı olduğuna inanıyorum. Çoğu arkadaşım git konuş, muhabbet et, faceten ekle dedi ama bunlar benim yapamayacağım şeyler. Ben bu duygudan nasıl kurtulurum ne yaparım bilmiyorum. Yardımcı olacak kişiler mesaj atarsa çok mutlu ederler.
