Ümraniye'de oturduğum sokakta yaşayan, anladığım kadarıyla savaşta tek kolu kopmuş bir veled var. sokakta karşılaştığımızda bana omuz atmaya çalışıp sataşıyor her seferinde. Lan zaten tek kolun yok, Allah vurmuş sana. Bir de ben vursam canın kırmızıya düşecek hâlâ kendinizi bir sikim sanıyorsunuz. Ulan kıymıyoruz diye tepemize çıkmak zorunda mı bu insanlar? Suriyeli veya türk hiç fark etmez. Besle kargayı oysun gözünü hesabı iyilikten, merhametten anlamaz insanlar kaynıyor memlekette. Ben zaten iki haftalığına ailemin yanına tatile gelmişim, sırf o iki haftam her sokaktan geçişimde zehir olmasın diye görmezden geliyorum piçleri ama illa "ay bizi siken yok muuu?" Diyorlar. Bir dahaki sefere sikmeyen mr. Surnicki siz sikin beyler.
Tanım: Merhamet edip misafir ettiğimiz, sonra tepemize çıkan mülteciler.
